Man met houten koffer

Het westen trekt, daar is het geld –

daarheen gaan wij op reis,

een houten koffer in de hand

op weg naar ’t paradijs.

Vader en moeder, broer en zus

wachten thuis op ons loon.

Wíj klitten samen in een huis

en vallen uit de toon

in het nieuwe, koude, vreemde land

zonder gitaar of fluit,

waar Allah niet aanbeden wordt,

maar een kerkklok wordt geluid.

Wij lopen door de winterkou

op weg naar de fabriek

verlangend naar ‘moederse soep’,

heimwee maakt ons ziek.

De terugkeer naar je vaderland,

wordt steeds weer uitgesteld.

Het leven duurt, voor je het weet

ben je hier uitgeteld,

terwijl je heel je leven lang

familie hebt bedacht.

Wees trots, gebogen Turkse man,

je hebt je taak volbracht.

Turkije trekt – ’t beloofde land.

Je gaat op weg naar huis.

Een houten koffer brengt je weg:

je bent voor altijd thuis.

Byram is april 2019 overleden en begraven in Turkije.

‘Dichtbij, gewoon geluk’ heeft Byram altijd bijgestaan wanneer hij zorgen had over de zorg en de bureaucratie.