Dichtbij zet zich in voor groepen burgers die sterk afwijken van de norm van het ‘normale’ leven. Het gaat om gezinnen met een gehandicapt kind, jongvolwassen en oudere gehandicapten en zieken. Deze groepen kloppen aan bij Dichtbij omdat ze in een circuit van vaak intensieve hulpverlening beland zijn en ontdekt hebben dat die hulpverlening geen antwoord is op een vaak nog impliciete diepere levensbehoefte.

Verreweg de meeste mensen voelen zich gelukkiger en gezonder als ze zich eigenaar voelen over hun eigen leven en het zo veel als mogelijk op eigen kracht inrichten. Ondersteuning wordt geboden waar dat nodig is, en dan liever eerst vanuit het eigen sociale netwerk en pas in laatste instantie van professionele instituties.

In beide gevallen organiseert het verantwoordelijke individu zelf z’n kwaliteit van leven, en kiest hij zelf voor ondersteuning.

Dichtbij ondersteunt de klant daarin. Als met de klant de vraagverduidelijking heeft plaatsgevonden wordt een plan van aanpak opgesteld. Dan wordt vaak een Persoonsgebonden budget aangevraagd om het plan uit te kunnen voeren. Het zelf regelen van de zorg die men nodig heeft is essentieel en dat geldt ook voor de financiering ervan in de vorm van een PGB. Onze ervaring is dat de klanten prima met het PGB om kunnen gaan. Nico Moorman, Projectmanager bij Zorgverzekeraar Menzis, merkte op een congres op dat ‘niemand zoveel mogelijk zorg wil, maar dié zorg wil die past bij het leven dat men wil leiden’.

Begin december 2010 heeft ook de Vereniging van Nederlandse Gemeenten dat idee opgepakt in haar politiek statement over de eigen verantwoordelijkheid van burgers voor de kwaliteit van het lokale samenleven.

Zorgverzekeraar Menzis heeft in het Verzorgd/Dichtbij-symposium van maart 2011 aangegeven op de lange termijn te streven om gezondheidsbevorderaar te zijn, in plaats van schade-afhandelaar.

Het werkpraktijk van Dichtbij past heel goed op deze wens.